LEZINGENCYCLUS 'Christen-zijn in de 21ste eeuw'

In de media zijn de evangelische kerken tegenwoordig veel vaker in het nieuws dan vroeger. En sinds 2003 behoren zij tot de erkende erediensten in België. Ook in het straatbeeld vallen ze meer op, zowel in een provinciestad als Turnhout (met zo’n 25 evangelische kerken) als in een grootstad als Antwerpen (met ruim 180 evangelische kerken). Toch zijn zij voor velen nog vrij onbekend. En wat men erover in de pers leest, is niet altijd even nauwkeurig. Deze lezing biedt een nadere kennismaking met de onbekende wereld van de evangelische en pinksterkerken. Vragen die aan bod komen zijn o.a.: Hoe zijn deze kerken ontstaan en waar komen zij vandaan? En dit zowel wereldwijd als in België. Zijn zij protestants? Wat is hun theologische en kerkelijke eigenheid? Waarin verschillen zij van de meer traditionele kerken? Verder bekijken wij hoe evangelische kerken gestructureerd zijn, zowel op Belgisch vlak als wereldwijd. Ook kijken we naar hun geografische verspreiding, die soms verrassend is: Zo blijkt wereldwijd bekeken slechts 3% van deze kerken in West-Europa gesitueerd. Daarna volgen cijfers en statistieken over België, waarna we afsluiten met de relaties tussen de evangelische kerken en de andere christelijke kerken en hun verhouding tot de oecumene.
John van der Dussen werd geboren in Den Haag, Nederland, in 1956 in een niet-christelijk gezin. Op zoek naar de zin van het leven raakte hij al op zeer jonge leeftijd betrokken bij de linkse politiek en de oosterse religie. Op 16-jarige leeftijd aanvaardde hij Christus door het getuigenis van medestudenten en al snel begon hij te evangeliseren onder zijn vrienden, van wie sommigen ook Christus aanvaardden. Op 20-jarige leeftijd werd hij gewijd als assistent-pastor in Delft, de stad waar hij studeerde. Na zijn studies werd hij als zendeling uitgezonden naar Zwitserland, waar hij pionierde met een Duitstalige kerk. In 1980 kwam hij naar België, waar hij gevraagd werd om pastoor te zijn in verschillende kerken in de omgeving van Antwerpen. Halverwege de jaren tachtig, toen hij de Afrikaanse immigranten naar België zag komen, stichtte hij de eerste Engelssprekende Afrikaanse kerk in Antwerpen en leidde hij een Afrikaanse bijbelschoolstudent op tot predikant. In 1993, toen hij immigranten uit Latijns-Amerika naar België zag komen, stichtte hij de eerste Spaanstalige kerk in Antwerpen en leidde hij een Chileense jongeman op tot predikant. Eveneens in 1993 werd hij verkozen tot de eerste voorzitter van de nieuw gevormde Alliantie van Pinksterkerken in het Vlaamstalige deel van België (VVP), een functie die hij 10 jaar vervulde. In 1998 werd hij verkozen tot eerste voorzitter van de nieuw gevormde Federale Synode van Protestantse en Evangelische Kerken in België, een overkoepelende structuur van meer dan 500 evangelische kerken van alle denominaties. Hij startte onderhandelingen met de Belgische regering voor staatserkenning van de evangelische kerken, die in 2003 leidden tot de officiële erkenning door de Belgische staat. Na het maximum van 3 termijnen als synodevoorzitter te hebben vervuld, bleef hij tot aan zijn pensionering in 2021 de federale synode dienen als nationaal secretaris. De voorbije 5 jaar was hij voorzitter van de Antwerpse Raad van Kerken, die 130 christelijke kerken van allerlei slag omvat in zijn geboortestad Antwerpen. Daarnaast wordt hij steeds vaker gevraagd als mentor en geestelijk vader door de jongere generatie predikanten, vooral onder het snelgroeiende aantal Afrikaanse en Braziliaanse kerken. Hij heeft gepreekt in meer dan 150 verschillende kerken in België, in 6 verschillende talen.